Je hebt namelijk niks aan 'donkere', ze willen alleen 'lichte'!

Vroeger had onze buurman altijd Violieren (Matthiola's). Als de luchtramen van de kas dan open stonden, overheerste de geur van de Violieren de geur van de Freesia’s die in onze tuin stonden. Terwijl er een sloot tussen zat. Duizenden bij elkaar is toch wel veel voor een normale neus......

Nu het bedrijf waar ik werk jonge plantjes verkoopt van oa. Violieren en mijn broer ze ook jaarlijks een ronde teelt, ga ik het een steeds gezelliger bloemetje vinden. Het is een dankbare bloem. Als je verse hebt, heb je er zo twee weken plezier van. Ze staan lekker 'vol' in een vaas. Ook leuk in een paar kleine vaasjes met wat andere soorten bloemen erbij. En als je er geen duizenden in je kamer hebt, wordt je huiskamer gevuld met een 'blommig' geurtje, waar geen chemische luchtverfrisser tegenop kan!

De violier is er in mooie kleurtjes, beetje de 'candy'-kleurtjes, lila, crème, wit, abrikoos, roze, cyclaam, paars..... Wist je dat de dubbelbloemige violier, dé bloem is en dat er soms wel eens een enkele tussen staat. Niet eruit geselecteerd. Dit is zogezegd, een 'foute', het wilde soort. Stiekem vind ik deze heel mooi, meer veldbloem-achtig.... Maar dit is 'm dus niet, volgens de veredelaars en de gevestigde orde.

Als de zaadjes van een violier gekiemd worden, heb je twee soorten plantjes, dit is ongeveer 50-50. De enkelbloemigen zijn donkerder qua kleur dan dubbelbloemigen. De plantjes worden een bepaalde tijd op een temperatuur van 4-5 graden opgekweekt, waardoor het kleuronderscheid ontstaat. Een machine selecteert de plantjes op kleur. Je hebt namelijk niks aan 'donkere', ze willen alleen 'lichte'! De donkergroene plantjes, de enkelbloemige (vruchtbare) worden gestort, want hier blijkt geen markt voor, hier komt geen mooie bloem uit..... Na deze  selectie worden de lichtgroene plantjes, de dubbelbloemige (de onvruchtbare) aan de teler geleverd.

Als jong plantje van zo'n 2-3 cm poot de teler ze in de volle grond, waar ze uitgroeien tot een volwassen bloem. Als je goed naar deze bloem kijkt,  kun je zien dat deze plant tot de dezelfde plantenfamilie behoort als de kool, nl. de Brassicaceae. Dit is tijdens de teelt goed te zien. Het plantje groeit eerst vele weken in een soort rozet en dan pas de laatste twee weken schiet de bloem eruit. De naam Violier is een vanuit het Chinees verbasterde naam die “Eeuwige schoonheid en liefde, ik hou van je” betekent. In Nederland wordt deze bloem ook wel Moederdag bloem genoemd. Dit komt voornamelijk, omdat de natuurlijke bloeitijd van de Violier in de eerste koude kassen altijd rond de Nederlandse Moederdag is.

Vorig jaar heb ik in voorjaarsvakantie samen met de kinderen geholpen violieren te poten. Het was hun vakantiewerkje om wat bij te verdienen bij Ome Dennis. Om het voor de koffietijd af te hebben, moesten we even ‘meters’ maken. Dus mamma kwam in actie. Op dat moment kwam dat gevoel van nostalgie weer terug. Het poten ging als een trein, daarna het opstaan was een grotere uitdaging, als veertiger. Als kind van een tuinder was het voor ons dagelijkse kost om te helpen in de tuin. Je wist niet beter! Ik heb er veel van geleerd en hoop dat ik dit mijn kinderen ook bij kan brengen. Al zijn de tijden wel veranderd……..

De Violier zie je steeds meer, meestal in een boeket, maar soms ook als mono-bos. In een boeket geeft een enkele violier een lekkere geur aan de gehele bos. Zelf vind ik verschillende kleuren bij elkaar ook heel leuk. Mixen met eigen soorten of andere soorten bloemen, alles kan.  Misschien wordt het donkere soort (de enkelbloemigen) nog weleens normaal of hip. Want, It’s all in de mix!