Nu het bedrijf waar ik werk jonge plantjes verkoopt van oa.
Violieren en mijn broer ze ook jaarlijks een ronde teelt, ga ik het een steeds
gezelliger bloemetje vinden. Het is een dankbare bloem. Als je verse hebt, heb
je er zo twee weken plezier van. Ze staan lekker 'vol' in een vaas. Ook leuk in
een paar kleine vaasjes met wat andere soorten bloemen erbij. En als je er geen
duizenden in je kamer hebt, wordt je huiskamer gevuld met een 'blommig'
geurtje, waar geen chemische luchtverfrisser tegenop kan!
De violier is er in mooie kleurtjes, beetje de 'candy'-kleurtjes,
lila, crème, wit, abrikoos, roze, cyclaam, paars..... Wist je dat de
dubbelbloemige violier, dé bloem is en dat er soms wel eens een enkele tussen
staat. Niet eruit geselecteerd. Dit is zogezegd, een 'foute', het wilde soort.
Stiekem vind ik deze heel mooi, meer veldbloem-achtig.... Maar dit is 'm dus
niet, volgens de veredelaars en de gevestigde orde.
Als de zaadjes van een violier gekiemd worden, heb je twee
soorten plantjes, dit is ongeveer 50-50. De enkelbloemigen zijn donkerder qua
kleur dan dubbelbloemigen. De plantjes worden een bepaalde tijd op een temperatuur
van 4-5 graden opgekweekt, waardoor het kleuronderscheid ontstaat. Een machine
selecteert de plantjes op kleur. Je hebt namelijk niks aan 'donkere', ze
willen alleen 'lichte'! De donkergroene plantjes, de enkelbloemige
(vruchtbare) worden gestort, want hier blijkt geen markt voor, hier komt geen
mooie bloem uit..... Na deze selectie
worden de lichtgroene plantjes, de dubbelbloemige (de onvruchtbare) aan de
teler geleverd.
Als jong plantje van zo'n 2-3 cm poot de teler ze in de
volle grond, waar ze uitgroeien tot een volwassen bloem. Als je goed naar deze
bloem kijkt, kun je zien dat deze plant
tot de dezelfde plantenfamilie behoort als de kool, nl. de Brassicaceae. Dit is
tijdens de teelt goed te zien. Het plantje groeit eerst vele weken in een soort
rozet en dan pas de laatste twee weken schiet de bloem eruit. De naam Violier
is een vanuit het Chinees verbasterde naam die “Eeuwige schoonheid en liefde,
ik hou van je” betekent. In Nederland wordt deze bloem ook wel Moederdag bloem
genoemd. Dit komt voornamelijk, omdat de natuurlijke bloeitijd van de Violier
in de eerste koude kassen altijd rond de Nederlandse Moederdag is. 
Vorig jaar heb ik in voorjaarsvakantie samen met de kinderen
geholpen violieren te poten. Het was hun vakantiewerkje om wat bij te verdienen
bij Ome Dennis. Om het voor de koffietijd af te hebben, moesten we even ‘meters’
maken. Dus mamma kwam in actie. Op dat moment kwam dat gevoel van nostalgie
weer terug. Het poten ging als een trein, daarna het opstaan was een grotere
uitdaging, als veertiger. Als kind van een tuinder was het voor ons dagelijkse
kost om te helpen in de tuin. Je wist niet beter! Ik heb er veel van geleerd en
hoop dat ik dit mijn kinderen ook bij kan brengen. Al zijn de tijden wel
veranderd……..
De Violier zie je steeds meer, meestal in een boeket, maar
soms ook als mono-bos. In een boeket geeft een enkele violier een lekkere geur
aan de gehele bos. Zelf vind ik verschillende kleuren bij elkaar ook heel leuk.
Mixen met eigen soorten of andere soorten bloemen, alles kan. Misschien wordt het donkere soort (de
enkelbloemigen) nog weleens normaal of hip. Want, It’s all in de mix!
