Als je de hersens niet hebt, koop je ze toch!

Bloemen zijn over het algemeen mooi, elegant, stijlvol. Echter de Celosia (Cristata) is niet stijlvol, elegant of iets wat daarop lijkt. Deze bloemen zijn zo bijzonder dat ze eigenlijk niet op bloemen lijken. Ze worden dan ook 'hersen-bloemen' genoemd. En daar hebben ze echt wel wat van weg. Koraal daar lijken ze ook wel op.....

Als je ze ziet, wil je ze gewoon aanraken! Net als kleine poesjes of de stekeltjes op het bolletje van een klein jongetje. Je wilt gewoon voelen hoe dat voelt. En dat valt niet tegen al zeg ik het zelf! Het is net fluweel. In hele mooie gedraaide vormen en dan ook nog eens in lekkere felle kleuren. Ik ben echt verliefd geworden op deze bloem omdat het geen doorsnee chrysant is die je bij elke benzinepomp tegenkomt. 

Ik heb het genoegen gehad een kijkje te nemen in de kraamkamer van dit soort bloemen, de Act-serie die onder andere op de markt is. Voor mij het paradijs om daar te lopen. Hoe kan het zo groeien, vraag je je af. Die kleuren zijn zo bijzonder, ze geven zowat licht (neon). Ook bij deze telers is het een voorrecht door de kas te lopen. Te zien hoe iets groeit..... Je wilt daar eigenlijk niet meer weg, maar om daar te blijven, is iets waar telers ook niet op zitten te wachten waarschijnlijk. Ik heb weleens een presentatie bijgewoond over de mogelijkheden in de mooie toekomst die voor ons ligt, van Daan Rosegaarde. Dat is even lekker buiten de box denken, voor velen is dat schrikken; alles kan, geen grenzen, slechts mogelijkheden. Daar hou ik wel van. Hij opperde waarom niet een samenwerking met een hotel en een teler. Net als 'slapen bij de boer'. Wakker worden in de kas! Nou, dat zou toch een belevenis zijn, voor de consument. Omdat het waarschijnlijk te ver buiten de box is, ga ik wel thuis slapen.......

Nu is er naast de "normale" standaard snij-Celosia nog een andere uitvoering, de Turbo. Dan weet je helemaal niet wat je meemaakt. Monsters van bloemen, maar oh zo aaibaar. Vrouwen willen meer als ze ze aaien. Het lijken de dinosaurussen uit onze tijd. Wat moet een bloemenarrangeur hier blij van worden! Om zoiets te mogen verwerken. Een feestje als je het mij vraagt. En toch zie je ze niet veel..... Als je 1 zo'n bloem koopt, heb je er weken plezier van en je hebt iets unieks. Toch heb ik het nog nooit in de winkel gezien. Willen we dit dan niet?

Ik was in augustus op de zomerbloemententoonstelling in Naaldwijk. En daar stonden ze ook, niet die 'dino's' maar het normale formaat. De bloem krijgt toch veel reacties van oud en jong, hoorde ik. Ook verwondering dat je daar in de kerk de mooiste bloemen zag, maar waar vind je die als consument, vroegen bezoekers zich af.

Waar blijven alle mooie bloemen die geteeld worden in Nederland? Ik weet dat de telers er zijn, maar in onze winkels staan ze niet.... Er moeten toch ook mensen zijn die iets bijzonders willen. We zijn toch niet allemaal van die mina-mokka's die wekelijks zo'n 10-taks 'bossie rooie rozen' op tafel zetten bij de super vandaan? We willen toch wat anders dan de buurvrouw!

Een vreemde druif!

Ja, de wereld loopt vol vreemde druiven.... Maar wij hebben een vreemde druif in de tuin. 

Elk jaar groeit hij alle kanten op, wil niet geleid worden. Het doel is mij ook compleet onbekend, hij heet "druivenboom" maar er zit nooit iets aan. Dus eigenlijk is 'boom' meer op z'n plaats. Elk jaar breek je je nek over dat ongeleide projectiel, en toch mag hij nog steeds blijven. Gewoon omdat ik het vreemd vindt dat hij er is en wellicht wordt hij ineens wèl nuttig. Gaat hij me verassen. Misschien met mooie trossen druiven. De spanning wordt al jaren opgebouwd. Dus gewoon gaat doen wat hij zou moeten doen, druiven maken.

In de dierenwereld, maar zeker ook in de mensenwereld komt dit voor. Mensen die niet in een hokje passen, niet voldoen aan jouw of mijn verwachtingen, eigenlijk geen bijdrage aan de samenleving leveren in de ogen van anderen, geen doel hebben dus niet doen wat ze zouden kunnen, maar er toch zijn. Gewoon op deze wereld gezet om aanwezig te zijn? Misschien weten ze zelf ook niet wat ze hier doen, maar leven hun leventje, net als mijn 'vreemde druif'. Want weet jij wat je hier doet? Toch denk ik dat je van alles en iedereen wat kunt leren! Je moet het wel oppikken en ervoor open staan.

Mijn 'vreemde druif' laat mij wellicht zien dat er ook buiten de hokjes een leven is op deze planeet. Dat je moet doen wat je hart je ingeeft en je niet moet storen aan de verwachting die mensen standaard van je hebben. En dat niet alles een doel hoeft te hebben, maar je gewoon mag zijn wie je bent......

Who knows?