Bijzondere snijbloemen zijn niet perfect!

Hoe druk hebben veredelaars het met het creëren van de perfecte bloemen? Hoe gedreven zijn telers om de langste en rechtste bloemen te laten groeien? Doelstellingen cq. wensen die voor mij als consument toch weleens anders liggen. Maar de tuinbouw doet het nu eenmaal zo, dus laten we het zo, want we zijn echte mensen! Vaak doen mannen in de tuinbouw zelfs hun best om te bepalen wat vrouwen mooi vinden......

Ik als consument, hoef namelijk geen bloemen van 70-80 cm lang, geen vijf-op-een-bosje-bloemen, ik wil een beleving, een blij of dankbaar gevoel..... 

Op de tafel wil ik een spontaan blommetje, lekker een gevuld vaasje, gewoon een feestje om naar te kijken. Liefst één soort, want dan blijven ze het langst staan, is mijn ervaring. Maar het valt niet mee zoiets te vinden. Meestal zijn het van die standaard stijve bossen waar je niet vrolijk van wordt. Als ik zo'n gezellig gevulde vaas wil, moet ik een paar bossen van die lange bloemen kopen. Echter zij hebben juíst hun best gedaan zo lang mogelijk te groeien onder vaak dure omstandigheden (kunstmatig licht). Die lange stelen moet ik dan natuurlijk duur betalen, maar willen ze in m'n gezellige vaas passen, moet ik die 20-30 cm van die stelen afsnijden, die zo de prullenbak in gaan. Met pijn in mijn hart, want je hebt het gevoel dat je die bloemen verminkt cq. amputeert. Dus geen feel-good-moment door deze actie. Maar dan kunnen ze wel op tafel staan, waar zo'n gezellig bloemetje thuishoort.

Als ik terug ga ik de tijd, zie ik het nog voor me, mensen die van die lange bloemen in zo'n hoge, stijve vaas zetten en dan bijvoorbeeld op de grond plaatsen, naast de bank. Ik weet niet of deze mensen nog bestaan hoor. Maar is dat inmiddels geen antiek beeld? Echter de handelsketen van snijbloemen werkt nog wel op deze manier. We zoeken in 2014 toch gezelligheid, sfeer, spontaniteit, natuur en leven in huis!

Hoe mooi zou een bos 'spontane' bloemen zijn? Gewoon gezellig met z'n allen bij elkaar, ieder met een eigen persoonlijkheid, allemaal anders en toch hetzelfde soort. Gewoon mooi mogen zijn, zoals je bent! Wie wil dat nou niet in deze 'perfect gewenste' wereld..... Waarom niet 15-20-of-meer takken op een bos die op gemiddelde vaaslengte gekocht kan worden? Geen dure teelttechnieken, geen onnodige transportkosten door de lengte. Niet al dat afval, niet heel het aanrechtblad vol met rommel. Dat alleen is al een feest voor de huisvrouw 2.0! Gewoon de natuur z'n gang laten gaan. En dan lekker een 'multiculturele' bos van verschillende kleur-nuances, met alle uiterlijke kenmerken die je kunt bedenken; dik, dun, groot, klein, etc. Wat een gezelligheid!

Maar zolang telers nog de hoogste prijzen krijgen voor de langste bloemen van handelaren en de consument betaalt voor stukken steel die de afvalbak in gaan, blijft mijn gewenste bos een zeldzaamheid. 

De Anemoon is als je het goed bekijkt een klein wondertje....

De kraag alleen, is al een wonderlijke verschijning. Vanuit het midden groeit een mooie bloem. De bloem nog in de knop lijkt net een 'ei' wat uit gaat komen, liggend in een groen 'netje'. En dan gaat de bloem open en komt er een mooi zwart hart te voorschijn. Zo fijn, zo mooi ontworpen door Moeder Natuur. De anemoon.....

Een bijzondere bloem die zomers aandoet, terwijl deze ook in de winter tegenwoordig volop verkrijgbaar is. Vaak vanuit het buitenland.
Als ik ze in een winkel of op de markt koop, zijn het vaak van die kleine anemoontjes. Kom ik bij telers dan zie ik de bloemen die ik graag zou willen hebben als consument. Van de mooie GROTE!

In Italië bij veredelaar (Biancheri) van oa. dit soort snijbloemen, zijn Anemonen te zien die groter zijn dan de gemiddelde hand. En dan heb ik het niet over kinderhandjes! Toch geweldig om te zien, wat mensen met veel geduld kunnen creëren.

Een stukje achtergrond over deze bloem:

Anemonen zijn overblijvende, kruidachtige planten uit de ranonkelfamilie (Ranunculaceae). Ze komen voornamelijk voor in noordelijke gematigde gebieden. Er zijn ongeveer 120 soorten Anemonen, waarvan er drie in Nederland en België in het wild voorkomen. Ik heb ze zelf nog nooit gezien, maar ben niet zo'n 'wild-spotter'.

Anemonen groeien het best in een leem-achtige grond, zo mogelijk voorzien van rijke mest onder de knol. De planten kunnen in oktober worden geplant. De meeste anemonen in Nederland bloeien in het voorjaar, meestal van mei tot juni.
Anemonen hebben een ondergrondse wortelstok. De vruchten hebben vaak lange harige stijlen die hun bestuiving via de wind mogelijk maken.
Dan hebben we ook nog de 'zee-anemonen' maar dit zijn geen bloemen, maar dieren. Zij leven in het zoute water leven en naar de bloem vernoemd zijn doordat ze erop lijken.
 

Het schijnt zo te zijn dat wij Nederlanders niet echt veel geld over hebben voor bloemen. Daardoor zijn de mooiere, exclusieve soorten hier moeilijk verkrijgbaar. Italiaanse telers ontvangen bijvoorbeeld minimaal het dubbele voor hun producten. Daar zijn bloemen een luxe artikel. Wij zien bloemen meer als 'een bloemetje voor thuis voor weinig'. Als wij dus meer over hebben voor mooie bloemen, krijgen we automatisch mooiere soorten die òòk hier te koop zijn. Een mooie uitdaging voor telers, bloemisten en handelaren. Een flower-image-change.